Soms komen alle dingen samen
Soms komen alle dingen samen
De vorige week begon met een onverwachte logeerpartij van onze dochters en hun twee kinderen en hond. Ineens hadden we het huis vol. Wat een gezelligheid en wat fijn om ze allen een paar dagen om ons heen te hebben.
Ondertussen ging alles op de buitenplaats gewoon door. Zo was er onze ooi, Doutzen, die op punt van bevallen stond. Dat baarde nogal wat zorgen. Zou ze de dracht kunnen volbrengen? Vrijdag bleek dat niet het geval. Ze zakte letterlijk door de hoeven en in overleg met de dierenarts werd de bevalling ingeleid. Nu was het wachten of binnen 72 uur de lammetjes zich aan zouden dienen. Het was erg spannend of ze nog in leven zouden zijn.
We zwaaiden onze logees uit, deden onze hoogst noodzakelijke dingen en ondertussen hielden we Doutzen in de gaten. Zondagmiddag braken de vliezen en met hulp van de dierenarts werden er twee lammetjes geboren. Ze leefden maar waren prematuur en erg broos. Moeder Doutzen zetten we even op de poten maar ze kon niet blijven staan. Wel had ze veel melk dus “de biest” kon ze aan haar lammetjes geven. Via de sonde kreeg het kleine spul daar drie keer melk van. Voor hen een belangrijk begin.
In de dagen erna bleek Doutzen het niet te redden. De twee lammetjes, inmiddels gedoopt tot Karlijn en Kwibus moesten het zonder haar en met elkaar doen. Lammetjes aan de fles zónder moeder dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Gelukkig dronken ze goed, sliepen ze goed en kwamen ze steeds meer in beweging met al een kleine wandeling het land in en kennismaken met de kudde. Opeens ging het helemaal mis met Kwibus. Hij overleed drie dagen na de geboorte.
Wat een verdriet! Een verdriet dat je niet aan iedereen kunt uitleggen. Huisdieren, ook zo’n kudde schapen, horen een beetje bij je familie zei iemand die het begreep. Het deed me goed.
De kleine Karlijn had ons nu nog meer nodig dus naast de tranen ook de focus op haar.
De dag erop was het open beeld-en-tuin. Het liefst had ik het hek dichtgelaten maar er stonden bezoeken gepland. Dus aan de bak.
Te beginnen met een verrassing van een dochter voor haar 75-jarige moeder: een tuinbezoek inclusief koffie, thee en lunch. Een picknickmand werd verzorgd door Anja Mulder van de Hesseresch. Een prachtig verjaardagskado waar moeder en dochter van genoten.
Ondertussen druppelden de gasten van de wandeling “drinkbare Vecht” onder aanvoering van Le An Phoa binnen. Ze lunchten en pauzeerden in de boomgaard. Rond drie uur was het gezelschap compleet en vertrok door het land, via Vechterweerd naar de Berkummer kolk om daar met kinderen onderzoek met water te doen.
Een Tuinclub uit Rotterdam genoot van de tuin én nam een gift mee voor de Worteltuin. Het was leuk aan hun te kunnen vertellen dat de StichtingWortel en ook over de Worteltuin Drrroomland in hun eigen stad. Er werd verbaasd en enthousiast gereageerd en een aantal nam visitekaartjes mee. Zaadjes zaaien, wie weet wat dat brengt.
Ondertussen waren we in afwachting van de langverwachte en zeer welkome regen de kussentjes die her en der in de tuinstoelen zaten aan het binnen halen.
Tussendoor Karlijn de fles gevend kwam ik nog een laatste verdwaalde bezoeker tegen. Op zoek naar Li An. Bij ons in de tuin wachten bleek logischer dan het gezelschap achterna te reizen. Een deel van de wandelaars was al weer op terugweg en de hereniging, een soort reünie, vond hier is de tuin plaats.
Li An zou blijven logeren. Als een soort verrassing kwam ook een internationale filmploeg mee. In de tuin, in de regen en tijdens het eten maakten ze opnames. Het zal mij benieuwen hoe al deze beelden uiteindelijk worden verwerkt in de film over water, over rivieren.
Na vertrek van de “crew” hadden we nog een erg gezellige, onderhoudende en inspirerende avond met Li An.
De volgende morgen vroeg op voor de eerste fles voor Karlijn. Ik trof een weer wat sterker lammetje aan. Zo hoopvol!
Tijdens het gezamenlijke ontbijt was de filmploeg alweer present. Nu voor opnames in het land, op de dijk, ons uitzichtpunt en natuurlijk van Li An bij de Vecht. Een drinkbare rivier. Hoe mooi zou dat zijn.
Na vertrek van iedereen tijd voor ons om voorbereidingen te treffen voor Muziek in de tuin Dalfsen en nog een heleboel andere losse eindjes. Dat bleek een goede zet want Li An vroeg of ze zaterdag nog een keer terug konden komen. Deze keer met nog meer mensen voor een interview met haar.
De plek bij ons in het land, bovenop “de bult” met een fantastisch uitzicht op de meanderende Vecht werd als zeer geschikt gezien en daar zeg je dan geen nee tegen.
Dus ook de volgende morgen weer vroeg op. Uiteraard met een start in de stal met een flesje voor Karlijn. Een voltallige crew aangevuld met de partner van Li An, Maarten van der Schaaf, valt de tuin binnen. Er wordt overleg gepleegd en na wat fotoshoots vertrekt het gezelschap richting de Vecht. Wij maken onze wandeling met onze hond Gijs want al is het warm en al loopt alles en iedereen rond, zijn wandeling mag niet ontbreken. Even later strijken we met een kan koffie neer bij de veranda. Maarten vertelt over zijn kennismaking met Li An, hoe dat verder ging en hoe uiteindelijk het boek “Drinkbare Rivieren” is ontstaan. Weer een andere dimensie van de missie!
Na de opnames neemt het voltallige gezelschap inclusief de “fixer” een voor ons compleet nieuw begrip, een verfrissende duik in de Vecht. Het idee van een proces van een zwembare naar een drinkbare Vecht krijgt zo een prachtige betekenis.
Een afsluiting van een mooi project in dit mooie Vechtdal. Aan ons hier als inwoners van en bestuurders in het Vechtdal om hier verder betekenis aan te geven!
Bedankt Li An dat je jouw verhaal met ons hebt gedeeld.
Na het vertrek pakken wij de draad hier weer gewoon op. Ook met Karlijn die tussendoor met iedereen die deze dagen bij ons was onderwerp van gesprek is door wie ze is, een schattig klein lammetje en wat ze allemaal heeft meegemaakt in haar jonge leventje.
Het vertrouwen in haar, dat ze het gaat redden, groeit met de dag.
Nog één dag even op stoom want we hebben “Muziek in de tuin”. In 25 tuinen in de gemeente Dalfsen treden 25 muziek gezelschappen op. Voor deze warme zondag zoeken we een plek onder de bomen. Dat wordt door zowel theatergroep Wanrooy als de bezoekers wel gewaardeerd.
We krijgen drie fantastische optredens te zien en te horen. Wát een stemmen, wát een teksten en wát een theater! De liedjes, op één na allemaal eigen werk, waren zeer gevarieerd.Van poëtisch tot ruig en schurend en allen met inhoud. Een lied over de liefde, zó mooi en zo pakkend, greep veel mensen aan. En mede door alle emotie van de afgelopen week hield ik het ook niet droog.
Dank Wanrooy voor jullie mooie optreden.
Soms komen alle dingen weer samen: Een middag genieten na een enerverende week met hoop, verdriet, vertrouwen en waardevolle contacten.
We gaan met volle vertrouwen en volle energie vooruit!
Dalfsen, 26 juni 2023
