Tuin als spiegel

Februari in de tuin.

Alles staat nog in de winterstand. Structuren zijn duidelijk zichtbaar en vormen de basis. Daaromheen kan voldoende worden ingevuld. Of moet ook de basis eens even goed onder de loep worden genomen? Zo stond ik van de week met de snoeischaar bij onze Wisteria, oftewel blauwe regen, om deze onder handen te nemen. Wildgroei was de aanleiding dat ik daar stond met de kruiwagen en de snoei-attributen. Maar ja, en dan. Hoe maak je keuzes over wat weg moet?  Waar is er sprake van overwoekering? Is de hoofdtak nog goed zichtbaar? Moeten de onderste loten wat extra aandacht omdat ze waardevol zijn? Of zijn ze doorgeschoten vanwege onvoldoende onderhoud? Wil ik gaan voor een uitbundige eerste bloei? Of voor een mooie plant in de rest van het jaar?

En dat alleen nog maar bij deze ene heester! Want wat te doen met dat verborgen hoekje in de tuin? Moet dat meer in het licht? Of doet ’t juist goed omdat ’t een beetje is verstopt? De tuin, wat is het toch elke keer bijzonder om te ontdekken dat het mijn spiegel is. Er blijft genoeg werk te doen.

tot ziens!

8 februari 2018