Wat laat je zien?

De afgelopen periode was Nederland in de ban van het weer, records en het breken daarvan. De temperatuur was dermate hoog dat dit laatste ook gebeurde. Mens, flora en fauna heeft het aan de lijve ondervonden. 

Ook bij ons op het erf zijn zo langzamerhand de gevolgen van de hoge temperaturen in combinatie met langdurig watertekort zichtbaar. Sproeien doen we niet of zo weinig mogelijk zowel in het belang van de planten zelf, omdat ze diep moeten wortelen, als in het algemeen belang zuinig zijn met water. Ook al komt het uit een bron. De tuin is over haar hoogtepunt heen en met de huidige omstandigheden gaat dit in rap tempo door. Wat betekent dit voor de “open tuin”? Ga ik me excuseren? Of doe ik hem niet meer open? En wat zeg ik daar dan mee? Alleen een mooie tuin is het zien en verblijf waard? Of is het anders en wil ik laten zien hoe het is. Met ook de minder mooie kanten. Ook de rauwe werkelijkheid tonen. De zorg om de grote eik die voor het tweede achtereenvolgende jaar slecht in blad staat. Het gras in het land dat niet meer groeit. De rode beuk die goed in blad zit maar waarvan ik niet weet of ik kan vertrouwden dat het dan goed zit. De nieuwe aanplant die onze zorg zo nodig heeft. Kortom het dealen met de natuur in al haar schoonheid en rauwe werkelijkheid.

Het is zoals het leven zelf, vaak om van te genieten soms om over te huilen. In stilte, of samen.

De tuin is open, ook het komende weekend!

Tot ziens

Juli 2019